سلام بر خوزستان مهد دلیران
خطه‌ی جنوب با اماکن متبرکه‌اش که هریک بقعه‌ای است از بقاع بهشت مهد شیران روز و زاهدان شب است فرشتگان و ملائک با وضو وارد بر خاکش می‌شوند و بر سرزمینش سلام‌وصلوات می‌فرستند اینجا میعادگاه عاشقان طریقت و معنویت، و سرای دل‌سوختگان نهضت حسینى است، اینجا سرزمین من خوزستان است. خوزستانم به خود می‌بالد چراکه در دامانش حاج رضا رستمی مقدم (مدهنی) و رضاهای وطنم، حاج نورالدین‌ها و پاسداران حریم ولایت و امامت همچون شکراله ها و هم‌رزمانشان در دامن این سرزمین حماسه‌ها آفریدند، جان‌فشانی‌ها کردند، داوطلبانه جان دادند و اهدا عضو کردند تا غیرت و مردانگی‌ها جاودانه بماند. آری: اینجا از نخل‌های سوخته اش گل شقایق می‌روید، هوای سوزانش قصد آزار کسی را ندارد و هوای نفس در این قطعه از بهشت آواره و سرگردان است، اصلاً جایی برای ماندن ندارد. آب‌وهوای شلمچه‌اش به شمال پهلو می‌زند، آبادانش مثل همیشه آباد است و دوکوهه‌اش هم بوی کربلا می‌دهد، قناری‌هایش نغمه‌ی عشق می‌خوانند، خاکش شوقی به کود شیمیایی ندارد، باروری زمینش به‌اندازه‌ی کافی مناسب است، از مناره‌هایش شهید می‌روید و از ایوان خانه‌هایش شمعدانی‌ها قد می‌کشند در جای‌جای این سرزمین رد پای خداوند دیده می‌شود، سقفش چسبیده به عرش است و ملائک به‌زحمت رفت‌وآمد می‌کنند و ما نه اهل کوفه‌ایم و نه على زمانه‌ی خود امام خامنه‌ای را تنها می‌گذاریم. چراکه حامیان این آب‌وخاکیم و با شهدایمان عهد و پیمان بسته‌ایم تازنده‌ایم در هر سنگری که باشیم پرچمی را که باافتخار بر تارک آسمان سرزمینمان افراشته‌اند بر زمین نخواهیم گذاشت. از اسطوره‌هایمان آموخته‌ایم هرگونه فکر تعرض به این مرزوبوم غلط‌های زیادی است و ما آن را جسورانه در نطفه می‌خشکانیم./
