السلام علیکم یا اهل‌بیت النبوة

رضا جان برادرم! ای لاله‌ی سرخ بهاران، ای عمیق و ژرف در صداقت و مردانگی، به وسعت تاریخ نام بلندآوازه‌ات را با چه کلماتی مزین سازم تا که زیبنده‌ات باشد. همچون سال‌های حضورت حالا روزهاست که نقل هر محفل و اجتماع از رشادت‌ها، مهربانی‌ها،، اخلاق نیکو و مرام و معرفتت صحبت به میان است و هنوز آوازه‌ی معلم اخلاق بودنت بر زبان‌ها جاریست. می‌خواهم قطره‌ای از بیکران لیاقت و بزرگ‌منشی‌ات را بر سطری جاری سازم تا لحظاتی از رنج هجرانت، این قلب شکسته‌ام  تسکین یابد! اما چه کنم که نه لیاقت توصیف تو در من هست و نه دستانم را توان نوشتن.

سردار سرافراز رضا رستمی مقدم، برادر عزیزم گاهی زندگی یعنی سخت‌کوشی برای رؤیایی که هیچ‌کس جز خود قادر به دیدنش نیست، و رؤیای تو وصال دوست بود که در دیار عمه السادات زینب دل‌سوخته (س) تحقق یافت خوشا به حالت، خوشا به حالت که آلان در جوار مبارک اویی! و این وصال گوارای وجودتان باد چراکه لیاقت شما، همین است. چراکه رضای خود را در رضای خداوند سبحان سرشته بودی و همیشه باخدا بودن با گوشت و خونتان عجین بود. در چنته‌ی مردان سالک و بی‌ادعای خدا هم جز این نمی‌تواند باشد! آنان فارغ از لذایذ این دنیای فانی ریاضت و ربانیت را سرمشق زندگی خود قرار داده و متاع جانشان را در قبال آن پرداختند. آری: شهدای ما این‌گونه بودند، آنان اسطوره‌های واقعی و جاودان تاریخند؛ و تاریخ هم به خود می‌بالد چراکه برگ برگ صفحاتش پر است از رضاهای عاشق رضاهایی که جز خدا و خدمت به خلق خدا به چیز دیگری نمی‌اندیشند یا علی را با خلوص نیت و با تمام وجود می‌گویند و برای اثبات تعهدشان جانشان را بی‌پروا تقدیم می‌کنند. انقلاب اسلامی ما که نشأت گرفته از نهضت سیدالشهداست مدیون ایثارگری شما شهدا، جانبازان و رزمندگانی است که در آن ایام الهی از همه‌ی جلوه‌های فریبنده دنیا گذشتید و به پیام امام خود عاشقانه و عارفانه لبیک گفتید و در روزگار سختی و بلا به عرصه آمدید و حماسه‌ها آفریدید تا ثمره‌ی آن آرامش امروزمان باشد. روحیه‌ی ایثارگری‌تان چشمه‌ی زلالی بود که بر مبنای آن‌همه‌ی ملت، برای هدفی. بزرگ که همانا سربلندی ایران اسلامی است یکدل و یک‌صدا شدند و اینک همه‌ی قدرت‌های بزرگ در مقابل آنان احساس حقارت کرده و به‌زانو درآمده‌اند و شما بزرگ‌ترین سرمایه‌های ما در این سربلندی هستید. اگرچه به خاطر نمره‌ی تک گرفتن از درس لیاقت از کاروان شما شاگردان ممتاز مجاهدت و ایثارگری جامانده‌ام، اما هنوز گوشه‌ی چشمم به شفاعت شماست تا بلکه به برکت وجودتان خداوند سبحان به این بنده‌ی ناچیز هم عنایتی داشته باشد.